Shkodra, është një nga qytetet më të vjetra të vendit, e themeluar në shekullin e 4-të p.e.s. si qendra e fisit Labeat të Ilirëve të njohur me emrin Skodra.
Shkodra është pushtuar disa herë gjatë historisë: Së pari nga Romakët (168 BC), pastaj Serbët (1040), Venedikasit (1396) dhe më në fund nga Osmanët (1479).
Qyteti u kthye në kontrollin shqiptar si principata feudale e Balshajt gjatë shekullit të 14-të dhe shërbeu si qendër komunale e Pashallëkut të Bushatllinjve nga viti 1757 deri në vitin 1831. Shkodra është shumë e pasur me trashëgimi kulturore, vetë qyteti si dhe njerëzit krenohen me numrin e madh të artistëve, muzikantëve, piktorëve, fotografëve, poetëve dhe shkrimtarëve të lindur këtu. Tërheqja kryesore turistike e Shkodrës është Kalaja e Rozafës.
Ajo është e rrethuar nga ujërat e tre lumenjve; Drini, Buna dhe Kiri. Sikurse qyteti i mbrojtur, edhe kalaja ka origjinë Ilire. Sipas historianit Tit Livi, “ishte zona më e fortë e Labeatëve.” Ashtu si të gjitha veprat e lashta, kalaja ka një legjendë popullore lokale. Rozafa ishte emri i nuses së më të riut të tre vëllezërve që fillimisht e ndërtuan kështjellën. Të tre burrat punuan pa u lodhur gajtë ditës, por muret gjithnjë u shkatërroheshin brenda natës.
Duke u këshilluar me një njeri të mençur, ata mësuan se për të dëbuar të keqen që sulmonte punën e tyre të përditshme dhe për të mbrojtur miqtë dhe familjen e tyre me një kështjellë të fortë që do të zgjaste gjatë brezave, një nga bashkëshortet e tyre duhej të murosej brenda kalasë. Vëllezërit bënë një pakt të zemrës për të mos i njoftuar gratë e tyre ndaj këtij rreziku dhe kushdo që do sillte ushqimin ditën e nesërme do të sakrifikohej. Megjithatë, vëllezërit më të mëdhenj thyen fjalën e tyre, dhe vetëm Rozafa erdhi pasi nuset e tjera ishin njoftuar.
Kur dëgjoi proklamatën, ajo qau për djalin dhe burrin e saj të porsalindur, por lejoi të bëhej një pjesë e gjallë e mureve, në mënyrë që kështjella të ndërtohej. Sipas legjendës dhe folklorit vendor, ujërat gëlqerore që rrjedhin në hyrje të kështjellës janë qumështi që rrjedh nga një prej gjoksit të saj, të cilën ajo kërkoi të lihet e ekspozuar në mënyrë që ajo të ushqehente foshnjën e saj. Ajo gjithashtu pohoi që një këmbë dhe një krah të liroheshin, për të tundur djepin e djalit të saj gjatë natës.
Historianët na tregojnë një sfond më pak të këndshëm dhe më shkencor të karakteristikave të kështjellës. Ai pasqyron sundimin e familjes Balshaj, por kaloi nëpër periudha të mjaftueshme të qeverisjes, që secila i la shenjat dhe shenjat e tyre në terren, duke përfshirë një shpërthim të veçantë venecian, disa arkitektura osmane nga shek. XVI dhe XVII, dhe madje disa modifikime nga Familja Bushatllinjve gjatë shekujve 18 dhe 19.
Brenda mureve të kështjellës është një muze ku mund të kalosh një pasdite duke lexuar më shumë për historinë e saj dhe një restorant është shtuar për të ekspozuar ushqimin lokal dhe veshjet tradicionale.
Shkodra është një nga qytetet më të rëndësishme të Shqipërisë dhe dihet se është qendra e katolicizmit, kulturës dhe harmonisë shqiptare midis feve të ndryshme.
Ju mund të vizitoni Muzeun Kombëtar të Fotografisë Marubi të rinovuar me koleksionin e tij të madh dhe të rrallë të fotografive mbi historinë shqiptare ose thjesht të bëni një tur në Pedonalen e quajtur Kole Idromeno, që është qendra e vjetër e Shkodrës, e cial të lë një shije shumë mesdhetare .
Liqeni i Shkodrës sugjerohet gjithashtu për të vizituar, ose për të ngrënë disa nga gatimet më të mira të kuzhinës shqiptare si Krapin në tavë tipik për këtë rajon.
Teatri Migjeni përfaqëson gjithashtu një shans për të parë dhe admiruar koncerte apo shfaqje në varësi të sezonit.
Shtëpia e Artit e artistit bashkëkohor të njohur Adrian Paci është shtëpia për të gjitha ngjarjet, konferencat dhe ekspozitat që lidhen me botën e artit bashkëkohor.
Për më shumë informacion vizitoni:
